Pomiaru obwodu pnia dokonujemy jedną z następujących metod:
Metoda pierwsza (zalecana!) - poszukiwanie minimalnego obwodu w zakresie wysokości 0-130cm.
Za obwód pnia przyjmuje się najmniejszą wartość obwodu, jaką uda się ustalić na odcinku pomiędzy najwyższym punktem gruntu stycznym z pniem,
a punktem odległym od niego o 130cm, mierząc w kierunku równoległym (na tym odcinku) do osi pnia.
Postępowanie krok po kroku:
1. Znajdujemy najwyższy punkt naturalnego podłoża styczny z pniem (pomijamy sztuczne nasypy itp.) - odpowiedni punkt podstawy pnia oznaczmy jako A.
2. Od znalezionego punktu A odmierzamy 130cm w kierunku wierzchołka drzewa w sposób opisany w Uwadze 1. Znaleziony punkt oznaczmy jako B.
3. Dokonujemy serii pomiarów obwodu pnia pomiędzy punktami A i B, w celu znalezienia minimalnego obwodu na odcinku AB. Znalezioną w ten sposób wartość przyjmujemy jako wynikowy obwód pnia.
Metoda nie narzuca żadnych ograniczeń co do przebiegu taśmy poza tym, że w każdym pomiarze taśma musi przecinać odcinek AB.
Oprócz obwodu, dobrze jest także odnotować wysokość, na której został on zmierzony.
█ Metoda poszukiwania minimum obwodu została zaproponowana i jest propagowana przez Krzysztofa Borkowskiego - autora wspaniałych albumów o drzewach oraz członka Polskiego Towarzystwa Dendrologicznego. Od wielu lat Krzysztof Borkowski należy do ścisłego grona osób wykonujących najwięcej profesjonalnych pomiarów drzew na terenie całej Polski.
Metoda druga (nie zalecana!) - pomiar na standardowej wysokości 130cm bez poszukiwania minimum obwodu.
Za obwód pnia przyjmuje się wartość obwodu zmierzoną na wysokości 130cm(*), odmierzonej od najwyższego poziomu gruntu stycznego z pniem w kierunku równoległym (na tym odcinku) do osi pnia.
Postępowanie krok po kroku:
1. Znajdujemy najwyższy punkt naturalnego podłoża styczny z pniem (pomijamy nienaturalne nasypy itp.) - odpowiedni punkt podstawy pnia oznaczmy jako A.
2. Od znalezionego punktu A odmierzamy 130cm w kierunku wierzchołka drzewa w sposób opisany w Uwadze 1.
* Jeśli na odmierzonej wysokości 130cm na obwodzie pnia w płaszczyźnie prostopadłej do jego osi występuje przeszkoda uniemożliwiająca reprezentatywny pomiar
(np. rozwidlenie pnia, odchodzący od pnia konar, wiązki odrośli, duże narośla na pniu, lokalny duży ubytek itp.), szukamy najbliższego punktu poniżej lub powyżej
poziomu 130cm (w zależności od tego, który wariant wypada bliżej 130cm; w przypadku rozwidlenia pnia na kilka części - zawsze oczywiście poniżej),
na której to wysokości żadna przeszkoda nie występuje. Znaleziony punkt oznaczmy jako B.
3. Dokonujemy pomiaru obwodu pnia w płaszczyźnie prostopadłej do osi pnia na wysokości B - wyznaczoną w ten sposób wartość przyjmujemy jako wynikowy obwód pnia.
Dodatkowo zawsze odnotowujemy wysokość wykonania pomiaru oraz, jeśli wysokość ta jest inna niż 130cm, przyczynę pomiaru na niestandardowej wysokości (rodzaj przeszkody).
Jako pomiar standardowy traktuje się pomiar wykonany metodą poszukiwania najmniejszego obwodu w zakresie 0-130cm lub pomiar na standardowej wysokości 130cm, jeśli
na wysokości tej nie występuje żadna przeszkoda uniemożliwiająca miarodajny pomiar (patrz opis metody).
Uwagi do obu metod.
Uwaga 1. Teoretycznie odległość 130cm należy odmierzać wzdłuż prostej równoległej (na danym odcinku) do osi pnia. W praktyce stanowi to jednak dość duże utrudnienie. Dlatego w przypadku, gdy pień nie jest bardzo zbieżysty, a punkt, od którego odmierzamy (A) znajduje się stosunkowo blisko obrysu pnia (brak dużych napływów korzeniowych w punkcie A itp.), dla uproszczenia można odmierzać 130cm po prostu wzdłuż pnia, po jego powierzchni. Rozwiązanie to wprowadza wprawdzie pewnien błąd pomiaru, jednak dla typowych pni jest on pomijalny.
Uwaga 2. Taśma miernicza na całym obwodzie musi być naprężona oraz ściśle przylegać do pnia na jego zewnętrznych fragmentach, nie powinna natomiast odwzorowywać nierówności pnia
takich jak wklęśnięcia, szczeliny itp. (powinna przebiegać ponad nimi).
Uwaga 3. Jeśli pień rozwidla się poniżej 130cm na kilka pni (tzw. "drzewa - krzaki"), odnotowujemy ten fakt, jak również ilość pni składowych.
Uwaga 4. W znalezionym na pniu punkcie B, w którym ostatecznie dokonano pomiaru, proponujemy wbić mały, nierdzewny gwoździk.
Znacznie skróci to w przyszłości procedurę pomiarową (nie będzie potrzeby każdorazowego wyznaczania punktu B); co więcej - spowoduje, że kolejne pomiary będą kompatybilne, bo wykonywane na tym samym poziomie.
Wystający gwoździk ułatwi również zaczepianie taśmy.
|